Հայտնվելով Մանկավարժական Համալսարանի հարակից տարածքում` ես ու Գայուշը որոշեցինք այցելել Ուստին` հավաստիանալու համար` արդյոք հիշում է նա իր դիպլոմային աշխատանքի
գոյության մասին:
Ներկայացնում եմ ձեզ արդյունքը` քանդակելու գործընթացն իր իսկ մեկնաբանությամբ (շնորհակալություն ենք հայտնում իմ բազմաչարչար դիկտաֆոնին):
Ներկայացնում եմ ձեզ արդյունքը` քանդակելու գործընթացն իր իսկ մեկնաբանությամբ (շնորհակալություն ենք հայտնում իմ բազմաչարչար դիկտաֆոնին):
Անակնկալի եկած Ուստեն` մի կերպ համակերպվելով մեր անակնկալ այցին, որոշեց
բարևել մեզ:
Ողջունեցինք Ուսիտն և նրա անբաժան մասը կազմող ու հեռախոսը զարդարող
քույրիկին:
Այժմ խոսքը տրամադրում ենք Ուստի գիտակցության հոսքին`
- Երբ իրա հետ աշխատում եմ, մինչև ոտքերիս ծայրը ուժեղ ջերմություն ա փոխանցում...
- Երբ իրա հետ աշխատում եմ, մինչև ոտքերիս ծայրը ուժեղ ջերմություն ա փոխանցում...
-...որ ինքդ ես անում ֆորմաները, ոնց որ ամենակարող լինես...
-Ամենահեշտը քիթը ստացա...
- էնպես ա հանգստացնում, բայց երբ ինչ-որ բան չի ստացվում` նույնքան էլ
նյարդայնացնում ա:
- Ընկերուհուս եմ քանդակում, բայց ինչ-որ ուշանում ա...
- Հիմա եմ
հասկանում ու զգում, որ քանդակն ավելի զորեղ է ու դժվար...
- Ես իրան շատ եմ սիրում...
- Դե գնացեք, ինձ մի ներվայնացրեք (էստեղ արդեն «հորինում են երեխաները»
շարքից մի հատված):-DDD
Դե քեզ հզոր մուսաներ, հաջող դիպլոմային աշխատանքի հանձնում և շատ-շատ
հոգեցունց քանդակներ:
0 Comment:
Post a Comment